اولین افرادی که دانشجویان و یا فارغ‌التحصیلان کوچینگ مایل هستند با آن‌ها شروع به تمرین کنند، احتمالاً دوستان و یا خانوادهٔ فرد هستند که میخواهند او را حمایت کنند تا ازآنجا وارد حرفه جدید خود شود. باوجوداینکه این موضوع می‌تواند چالش‌برانگیز باشد (چالش‌هایی مثل؛ کنار گذاشتن نیت و غرض نسبت به کسی که دوستش دارید، مقاومت داشتن برای ارائهٔ توصیه یا نشان دادن راه، کنار گذاشتن قضاوت و اعتماد به دانش و خرد مراجع) ولی هیچ راهی بهتری از این برای تمرین صلاحیت‌های کوچینگ شما وجود ندارد. اگر شما می‌توانید در کنار شخصی که می‌شناسید و برای شما عزیز است کاملاً بی‌طرفانه حضورداشته باشید و کوچ کنید ، تصور کنید که انجام این کار با شخصی که برای اولین بار او را ملاقات کرده‌اید چقدر ساده‌تر خواهد بود؟
اما ممکن است برخی بپرسند: ” آیا کوچ کردن یک دوست یا اعضای خانواده امری اخلاقی است؟”
طبق نظر ICF این موضوع اخلاقی میباشد ولی شما باید توجه داشته باشید که قبل از جلسه کوچینگ در مورد تفاوت نقش خود به‌عنوان کوچ با نقشتان به‌عنوان یک دوست و یا یک عضوی از خانواده، به مراجع خود توضیح دهید و شفاف کنید که شما از هرگونه تعارض و یا تضاد احتمالی منافع آگاه هستید و به‌صورت شفاف در مورد آن‌ها توضیح دهید و پیشنهاد کنید که در صورت بروز هرگونه تعارض و یا تضاد احتمالی منافع ، از ادامه جلسه کوچینگ خود انصراف بدهد.
جدا از ملاحظات اخلاقی، سؤالات قدرتمندی در زیر آمده است که شما قبل از گرفتن دوست و یا عضوی از خانواده به‌عنوان مراجع می‌توانید از خود بپرسید:
- آیا من این رابطه دوستی با رابطه کوچ و مراجع را از هم متمایز می‌کنم؟
- آیا برای اینکه من رابطه دوستی خود را حفظ کنم در جلسات، کمتر بیطرف* هستم؟
- آیا احتمال اینکه سؤالات تحریک‌آمیز بپرسم کمتر است؟
- آیا به‌جای پرسیدن سؤالاتی جهت خارج کردن مراجع از ناحیه امن خود، بیشتر با او همدردی می‌کنم؟
- آیا حاضر هستم برای پاسخگویی مراجع به او فشار بیاورم؟
- آیا من تمایلی*به بیشتر درگیر* شدن جهت انجام دادن کارها توسط دوست و یا اعضای خانواده به‌صورت درست را ، دارم و یا اینکه بیشتر می‌خواهم رابطه دوستی و یا خانوادگی خود را حفظ کنم؟
به یاد داشته باشید که رابطه دوستی و خانوادگی برای ما بسیار مهم است. اگر تصمیم دارید کوچ دوستان و یا خانواده خود باشید، وقت بگذارید و ریسک‌های ناشی از آن را در نظر بگیرید؛ شاید بهتر باشد تا دستورالعمل‌ها و اصول اخلاقی خود را برای چنین مراجعین خود بنویسید که در زیر نمونه‌هایی از آن آمده است:
- برای تعیین و اقدام چه محدودیت‌هایی نیاز دارید؟
- در چه شرایطی بودن در چنین نقش‌های دوگانه‌ای(نقش کوچ و نقش دوستی) باعث ناراحتی و یا راحتی شما می‌شود؟
- زمانی که دوستان و یا اعضای خانواده شما از شما میخواهند که آن‌ها را کوچ کنید چه شرایط و یا انتظاراتی رو می‌خواهید فراهم کنید؟
شما باید شفاف کنید که کوچینگ بیش از یک رابطه دوستانه یک همکاری خلاقانه جهت طراحی و اجرای تغییرات خاص و معنی‌دار در زندگی شخصی و حرفه‌ای است.
.البته این مورد ، نیاز به سطح بالاتری از آگاهی و تأمل در خود دارد.
شما باید در مورد اهداف خود در کوچینگ کاملاً صادق باشید و بدانید که چه موانع و چالش‌هایی به کوچینگ شما لطمه می‌زند
در این صورت می‌توانید جلسات کوچینگ خود را به‌صورت صحیح با مراجعین خود برگزار کنید.
* بیطرف (Objective) – نگاهی که در پشت آن هیچ قضاوتی وجود ندارد و دور از احساسات است.
** پاسخگو بودن (Accountability) – پاسخگو و یا مسولیت پذیر بودن جهت انجام دادن کارها.
*** فشار آوردن (Push) – هل دادن جهت انجام کاری.
**** بیشتر درگیر شدن (Over-involved) – با علاقه کاری رو انجام دادن.
***** تمایل (Tendency) – تمایل داشتن، علاقه مند بودن.
منبع: کوچ کمپس
ترجمه: محمد بیات
بازنگری: نازنین ملک‌بیک‌لو
ویرایش: زینب مهدوی
یک پاسخ
برای من تمرین خوبیه برای اینکه آگاه بشم و بدونم چقدر قضاوت دارم نسبت اطرافیانم و گفتگوی کوچینگی چه تفاوتهایی داره با گفتگوی معمولی با خانواده و دوستان.