برای همه ما پیش آمده که دورههای سختی درمحل کاربگذرانیم، ضربالاجلهای مختلف مانند بستن حسابها در یکفصل شلوغ و غیره. در طی این زمانها، ممکن است با شدت بیشتری یا ساعات طولانیتری کارکنیم، اما میدانیم که اوضاع موقتی استو میتوانیم درمورد این وضعیت به یک روش عاقلانه فکر کنیم.
متقابلاً،تقریباًدهدرصد از آمریکاییها معتادبه کار درنظر گرفته میشوند و دارای “گرایش پایدار وبدون مقاومت به کار بیشازحد” هستند. اینکه آیا شمادر میان یک بحران کاری موقت هستید، یا اگر تمام مدت کار کردن، نسخه”عادی” شماست، نشانههای کلیدی وجود دارد که شما زیادی به خودتان فشار میآورید. این شامل:
به مرخصی نمیروید
بهطور مداوم تعطیلات را از سرخود باز کردن (ازجمله کار در تعطیلات مهم)، کار منظم در تمام آخر هفتهها، یا رد کردن ایده یک روز مرخصی گهگاه، نشانه این است که شما شمع را از هر دو طرف میسوزانید. درحالیکه تنها 23٪ از آمریکاییها زمان کامل به تعطیلات خود اختصاص میدهند، مطالعات مربوط به ورزشکاران نخبه نشان میدهد که دورههای استراحت دقیقاً همان چیزی است که به آنها کمک میکند تا در صورت لزوم عملکرد کامل داشته باشند و همین مسئله در مورد بقیه ما نیز صادق است. درحالیکه تعطیلات طولانی مفید است، استراحتهای کوچکتر مانند آخر هفته برای شارژ مجدد، داشتن وقت شخصی در عصر یا داشتن یک روز مرخصی گهگاه نیز میتواند بخش مهمی برای استراحت کافی جهت بازیابی انرژی و مقابله با تخلیه انرژی “همیشه روشن بودن” باشد.
اولویت روابط شخصی را کاهش میدهید
هنگامیکه ما صرفاً برای مدت طولانی تمرکز خود را صرف کار میکنیم، اغلب به ضرر روابط شخصیمان است. در طول سال 2018، 76٪ از کارگران آمریکا اظهار داشتند که استرس در محل کار بر روابط شخصی آنها تأثیر میگذارد، به طوریکه در معتادین به کار احتمال طلاق دو برابر است. نداشتن وقت برای برقراری ارتباط با دوستان و خانواده نیز میتواند برای سلامتی ما مضر باشد. تحقیقات نشان می دهد که روابط اجتماعی قوی با طول عمر رابطه مستقیم دارد و فقدان روابط اجتماعی همان تأثیر سیگار کشیدن 15 سیگار در روز را دارد. اگر شما در خارج از کار برای ارتباط اجتماعی با دیگران وقت نمیگذارید و بهطور فزایندهای منزویشدهاید، بهگونهای که دعوتهای اجتماعی ته کشیدهاند زیرا دیگران تصور میکنند در دسترس نیستید، احتمالاً شما هم روی کار زیادی متمرکز هستید.
نمیتوانید در خارج از کار بهطور کامل حضورداشته باشید
نشانه دیگری که به خودتان زیادی فشار میآورید این است که وقتی دفتر کار خود را ترک میکنید و وقت میگذارید تا کنار افرادی که به آنها اهمیت میدهید، باشید، نمیتوانید ازنظر ذهنی کار خود را خاموش کرده و در کنار آنها حضورداشته باشید. در سال 2017، 66٪ از آمریکایی ها گزارش کردهاند که در هنگام تعطیلات کار میکنند. جف، مراجع سابق من که شریک ارشد شرکت حقوقی خود است، هرگز بدون لپتاپ خود به مرخصی نرفته است. علاوه بر این، بعد از گذراندن وقت برای تعطیلات آخر هفته برای برقراری ارتباط با دخترش، او اعتراف کرد که مدام در مورد کار می اندیشیده و پذیرفت که نمیتواند از چک کردن ایمیل خود بر روی تلفنش هرچند دقیقه یکبار، اجتناب کند. درحالیکه طبیعی است بهطور دورهای در مورد کار فکر کنیم، ولی وقتی نتوانیم خواست مبرم خود را در برابر تسلیم شدن در مقابل حواسپرتی مربوط به کار، مدیریت کنیم، دچار مشکل میشویم و بهآرامی مهمترین روابط خود را از بین میبریم. Nir Eyal نویسنده،درکتاب خود تحت عنوان “مقاومت ناپذیر“،خاطرنشان میکند که این حواسپرتیها باعث میشود افراد بااهمیت ما “ذینفع پسمانده” توجه ما باشند، به این معنی که آنچه را که پسمانده است دریافت میکنند که معمولاً خیلی زیاد نیست.
شما از مراقبت شخصی غافل هستید
این نیست که گه گاهی دوش گرفتن را هنگام کار از خانه با شلوار گرمکن، نادیده میگیرید. عدم خواب کافی، وعدههای غذایی ازدسترفته یا زندهبودن با یک رژیم غذایی مبتنی بر قهوه و شیرینیهای انرژیبخش، یا ترک ورزش و بهداشت شخصی برای مدت طولانی، همه نشانگر این هستند که شما در یک الگوی ناسالم رفتاری قرار دارید. بهویژه، هنگامیکه خواب را برای کار فدا میکنیم، بهطور مؤثر علیه خودمان کار میکنیم، زیرا کمبود خواب اختلال عملکردهای شناختی سطح بالاتر را شامل میشود، ازجمله قضاوت، تفکر انتقادی، تصمیمگیری و سازماندهی. به همین ترتیب، نادیده گرفتن ورزش ما را با ضرر دیگری روبرو میکند. نشان داده شده است که ورزش باعث کاهش استرس، بهبود خلقوخو و سطح انرژی و بهبود عملکرد شناختی مانند حافظه، تمرکز، یادگیری، استقامت روانی و خلاقیت میشود. به عنوان یک بانکدار سرمایهگذاری سابق که هفتهای 80 تا 100 ساعت در دورههای سختتر کار میکرده، استراحت برای ورزش، غذا خوردن و حتی چرت زدن دریکی از اتاقهای خواب ارائه شده در محل برای حفظ سلامتی، استقامت و بهرهوری من بسیار مهم بود.
ارزش خود را بهعنوان فرد، کاملاً با کار میبینید
عدم مشاهده یک چشمانداز وسیعتر، هم ازنظر چگونگی دیدن ارزش خود بهعنوان یک شخص و هم اینکه چگونه اهمیت کار را نسبت به باقی حوزههای زندگی میبینید، میتواند نشانه این باشد که شما خودتان را بیشازحد تحتفشار قرار میدهید. این نزدیکبینی معمولاً عمیقاً با اعتقادات محدود که باعث ایجاد یک جهانبینی بسته میشود، هدایت میشود. الیسا، رئیس مهندسی یک شرکت فناوری، خودش و تیمش را به طرز باورنکردنی سخت تحتفشار قرارداد. رفتار او ناشی از این عقیده بود که “ارزش من چیزی است که تولید میکنم.” برای گسترش دیدگاه خود، از کسان دیگری که قبولشان داشت، در مورد دلیلی که برای او ارزش قائل هستند، پرسید و همچنین دلایلی که آنها برای خودشان ارزش قائل هستند. او توانست ببیند که نهتنها این افراد برای چیزهای دیگر مانند دوست خوب، پدر و مادر یا شریک اندیشه بودن برای او ارزش قائل بودند، بلکه ارزش خود را نیز بسیار گستردهتر از کار خود در نظر میگرفتند. گاهی اوقات، یک اتفاق بزرگ زندگی مانند تولد فرزند یا فوت یک همکار یا عزیزی باعث میشود تا کسی را از این منظر محدود دور کند. راه دیگر برای گسترش دیدگاه شما در غیاب این رویدادها، داشتن علائق خارج از کار است که میتواند یادآور خوبی باشد که کار همه چیز نیست.
در حالی که همه ما باید گاهبهگاه با روشی پرانرژیتر از گذشته، کار را با بقیه حوزههای زندگی در نظر بگیریم، کلید دستیابی به موفقیتهای طولانیمدت چه ازنظر شخصی و چه ازنظر حرفهای، مراقبت از خودمان و روابطمان است.
توسط: ربکا زوکر، 3 ژانویه 2020
برگردان: انوشه نهاوندیi
3 پاسخ
تا حالا اینجوری مسئله ی رو که بصورت مقاله باشه برخورد نکرده بودم
ممنون عالی بود
با سلام
از حسن توجه شما سپاسگزاریم
عالی بود ممنون