امروزه بیش از هر دوره زمانی دیگر، مراجعین برای کوچینگ به سراغمان می‌آیند و میخواهند حرفهٔ خود را تغییر دهند یا شغلی را که دوست دارند، پیدا کنند.
به اعتقاد من، اول می‌بایست بدون تعارف به انتظارات آن‌ها بپردازیم. درست است که احتمال سریع پیدا کردن شغلی که دوست داریم، وجود دارد؛ اما بیشتر مواقع یافتن چنین شغلی نیازمند زمان، تلاش و صبوری ویژه‌ای است. متأسفانه، هیچ ابزار کوچینگ مسیر شغلی به‌عنوان «نسخه‌ای مشترک برای همه» وجود ندارد تا پاسخی معجزه‌آسا در اختیار مراجعین قرار دهد!
شما به‌جای آنکه کوچ باشید، تسهیلگر آن‌ها هستید. وظیفهٔ شما این است که به مراجعین خود کمک کنید تا بارش فکری از ایده‌هایشان داشته باشند، به دنبال الگوی مشخصی بگردند، تحقیق کنند، بی اندیشند، همهٔ قطعات جورچین را در کنار هم قرار دهند – و درعین‌حال انگیزه خود را حفظ کنند – تا زمانی که آن نقش یا شغل جدید را به چنگ آورند.
بیایید تعدادی از ابزار کوچینگ مسیر شغلی را بررسی کنیم که برای کمک به مراجعین به کارتان می‌آید. بیشتر مواقع، این تمرین‌ها را به‌عنوان تکلیف در منزل به ارباب‌رجوعم می‌دهم و سپس، در جلسهٔ بعدی، درباره‌شان با او صحبت می‌کنم و به درک او از مسئله عمق می‌بخشم.
۹ ابزار کوچینگ مسیر شغلی برای شما به‌قرار زیر است:
۱. یکی از روش‌های فوق‌العاده برای شروع قاطعانه این فرآیند، تهیهٔ فهرستی از موارد دوست‌داشتنی و نفرت‌انگیز است. از مراجعین خود بخواهید مشخصاً بگویند در جایگاه کنونی‌شان، چه چیزهایی را دوست دارند و چه چیزهایی برایشان نفرت‌انگیز است. سپس، به آن‌ها کمک کنید به پاسخ‌هایشان خوب فکر کنند تا بدانند در صورت داشتن شغل یا جایگاهی تازه، میخواهند بر چه مسائلی تمرکز یا از چه مواردی دوری کنند.
۲. جدیدترین نسخه از کتاب «چتر نجات شما چه رنگی است؟»، نوشتهٔ ریچارد بورس، را برای خود تهیه کنید. اطلاعات بیشتری از جستجوی عملی به دنبال شغل و حرفه کسب کنید و آن را به مراجعین خود توصیه کنید! نکات کاربستی و عملی فوق‌العاده‌ای دارد. علاوه، هرسال با فهرستی از وب‌سایت‌ها و منابع توصیه‌شده به‌روز می‌شود.
۳. ده اولویت ارزشی آن‌ها را شناسایی کنید. زمانی که شغلی را انتخاب می‌کنیم که باارزش‌های ما هم‌خوانی نداشته باشد، اغلب باعث از بین رفتن احساس خوشبختی در خود می‌شویم. در کوچینگ مسیر شغلی، به مراجعین خود کمک کنید تا به دنبال شغلی باشند که به آن‌ها هیجان می‌دهد، دیگران را خشنود می‌سازد و درعین‌حال منزلت آن‌ها را بالا می‌برد. از ارزش‌های مراجعین استفاده کنید تا بتوانند نقش‌ها و حرفه‌هایی را پیدا کنند که احساس خوشبختی عمیق‌تری برایشان در پی داشته باشد.
راهنمایی: از آن‌ها بخواهید بر اساس اینکه هرکدام از شغل‌ها یا نقش‌های بالقوه تا چه اندازه با هرکدام از ۱۰ اولویت ارزشی آن‌ها هم‌خوانی دارد، نمره‌ای از ۱ تا ۱۰ برایش در نظر بگیرند.
۴. چیزهایی که بایدونباید داشت. از مراجعین خود بخواهید که یک‌تکه کاغذ به دست بگیرند و فهرست مشاغل یا نقش‌هایی را که «باید داشت» در یک‌طرف و آن‌هایی را که «نباید داشت» در طرف دیگر برگه بنویسند. هرکدام از مشاغل یا نقش‌ها را می‌توان با این فهرست مقایسه کرد. «باید داشت» تا حداقل شروط لازم ارباب‌رجوع شما در ارتباط با یک شغل یا حرفه است و «نباید داشت» تا عدم تناسب نقش یا شغل را نشان می‌دهند.
۵. بررسی «خویشتن آینده». بهره‌مندی از خلاقیت، در کوچینگ مسیر شغلی از شروط اولیهٔ یک کوچ است که امکان استفاده از ابزارهای متنوعی را برایش ممکن می‌سازد. مراقبه هدایت‌شده می‌تواند به ابزاری فوق‌العاده برای جستجو به دنبال شغل تبدیل شود. به مراجعین کمک کنید تا با خویشتن خود در آینده روبرو شوند و ببینند که در زمان مشخصی از آینده، مشغول چه‌کاری هستند و یا از خویشتن آینده‌شان توصیه و پیشنهاد بگیرند. ویرایش‌های اول و دوم کتاب «کو اکتیو کوچینگ»، نوشتهٔ لارا ویتورث و همکارانش، حاوی متن‌های تجسمی برای مراقبه کردن است.
۶. ابزار SWOT شخصی. به مراجعین کمک کنید تا نقاط قوت، نقاط ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهایشان را شناسایی کنند. SWOT شخصی به مراجعین کمک می‌کند تا بر مبنای نقاط قوت خود به شغل‌های مختلف فکر کنند و به این شکل، نقاط قوتی را که به‌صورت بالقوه «قابل‌انتقال» هستند، کشف کنند. نقاط ضعف مراجعه‌کننده می‌تواند به نقش‌ها و شغل‌هایی اشاره داشته باشد که باید از آن دوری کند؛ اما اجازه ندهید این مورد را بهانه‌ای برای نیازمودن فرصت‌های جدید کنند. نقاط ضعف را می‌توان به حداقل رساند یا از بین برد (مثلاً از طریق تمرین یا تفویض اختیار). این تمرین مسائل جامع‌تری را نیز در برمی‌گیرد و فرصت‌ها و تهدیدهای بالقوه را شناسایی می‌کند. به این شکل، می‌توان اطلاعات بسیار مفید و آموزنده‌ای از آن به دست آورد.
۷. بررسی «خویشتن گذشته». این روش برای ژورنال‌نویسی در کوچینگ مسیر شغلی فوق‌العاده است. از مراجعین خود بپرسید: «در بچگی عاشق چه شغلی بودی؟» سپس «از چه چیز اون شغل خوشت می‌اومد؟» یا «در بچگی دوست داشتی وقتی بزرگ می‌شی، چه‌کاره بشی؟» سپس «چه چیز اون شغل هنوز برات جذابیت داره و چه چیزی دیگه جذابیتی نداره؟». سپس پاسخ‌ها را بررسی کرده و به دنبال الگو، زمینه و سرنخ‌هایی مشخص مرتبط با شغل‌های بالقوه در زمان حال بگردید.
۸. فقط به نقاط قوت بسنده نکنید؛ استعداد آن‌ها را کشف کنید! مارکوس باکینگهام در کتابش با عنوان «حالا نقاط قوت خود را کشف کنید»، استعداد را به‌عنوان «هر نوع الگوی تکرارشونده فکری، احساسی یا رفتاری که بتوان به شکلی سودمند به کاربست» توصیف می‌کند. بنابراین، جذابیت، سماجت، سرسختی یا حتی اضطراب هرکدام می‌توانند نوعی استعداد باشند (مثلاً نگرانی شما باعث کشف مشکلات می‌شود). سپس بپرسید: «این استعداد در کدام صنعت، جایگاه شغلی یا حرفه می‌تواند مفید در نظر گرفته شود؟»
مراجع را کوچ کن نه مشکل را
۹. مراجعین خود را به امتحان چیزهای جدید – فعالیت، دوره یا حتی شروع سرگرمی‌های قدیمی – تشویق کنید. زمانی که مراجعین خود را به انجام کارهای مختلف مشغول می‌کنید، انگیزه پیدا می‌کنند، با افراد جدیدی آشنا می‌شوند، مسیرهای عصبی تازه‌ای می‌سازند و ذهن خود را می‌گشایند.
البته، گاهی ممکن است یکی از مراجعین خودش بداند چه شغلی در نظر دارد اما از به زبان آوردن آن در یک جلسه کوچینگ مسیر شغلی بترسد. وظیفهٔ ما این است که به آن‌ها کمک کنیم حقیقتی را ببینند که پیش‌ازاین در مقابل چشمانشان بوده است و سپس آن‌ها را پشتیبانی و تشویق کنیم تا مسیری را در پیش بگیرند که قلبشان به آن‌ها می‌گوید.
درنهایت، تعداد زیادی نقش یا شغل بالقوه و جدید برای هر مراجعه‌کننده وجود دارد. چالشی که با آن مواجهیم، کمک به آن‌ها دریافتن جایگاهی است که حاضر باشند با شور و اشتیاق، برایش از زمانشان و خودشان مایه بگذارند.
«زمانی که تصمیمی با درجه اهمیت پایین می‌گیرم، همیشه در نظر گرفتن همهٔ جوانب مثبت و منفی آن برایم سودمند بوده است؛ اما برای امور حیاتی، مثل انتخاب یار یا حرفه، چنین تصمیمی باید از ناخودآگاه، از جایی درون خودمان، سرچشمه بگیرد. به عقیدهٔ من، در تصمیم‌گیری‌های مهم زندگی شخصی‌مان، باید تحت تأثیر نیازهای عمیق و درونی ماهیت خود قرار بگیریم.» زیگموند فروید
منبع: ICF
بازنگری محتوا و ترجمه: الهام مظاهری
یک پاسخ
مقاله مفیدی بود ممنون بابت اطلاعات خوب و مفیدتون